چند سال پیش مردم می‌ترسیدند که عکس‌های شخصی و خانوادگی آن‌ها لو رفته ومردم آن را ببینند ولی الآن، حدود 15 سال بعد از شروع تهاجم فرهنگی و جنگ نرم غرب بر علیه ما، برخی از مردم می‌ترسند که در مسابقه برهنگی عقب بیفتند.

درحالی‌که مسابقه طبق آموزه قرآن باید در کارهای صالح و در جهت رضایت و خشنودی خداوند باشد نه در کارهای فاسد و در جهت رضایت هوای نفس و خشنودی شیطان:

«سَابِقُواْ إِلَی مَغْفِرَهٍ مّن رَّبّکمْ وَجَنَّهٍ عرض‌ها کعَرْضِ السَّمَآءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِک فَضْلُ اللَّهِ یؤْتِیهِمَن یشَآءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ؛ بایکدیگر مسابقه بدهید به‌سوی مغفرت پروردگارتان و بهشتی که پهنایش مانند پهنای آسمان و زمین است و برای کسانی مهیا شده است که به خدا و پیامبرانش ایمان دارند، این فضل خداست، به هر کس که بخواهد می‌دهد و خداوند صاحب فضل عظیم است.»[1]

[1]. سوره حدید: آیه 21.  | 

همیشه شنیده‌ایم که پشت سر هر مرد موفق زنموفقی هست و این یک حقیقت گریزناپذیر است. حقیقت دیگر که خیلی به آن توجه نمی‌شود این است که “پشت سر، هر زن بی‌حجاب، حداقل یک مرد بی‌غیرت قرار دارد.”

یا مردی که حجاب ناموسش برایش فرقی ندارد،

یا اینکه ناموسش را امر می‌کند به بی‌حجابی!

و یا مرد نامردی که با نگاه‌هایش به ناموسدیگران خیانت می‌کند و زنان مریضی را که گدای نگاه هستند را به بی‌حجابی وبی‌عفتی بیشتر تشویش می‌کنند.

لذا آمرین به معروف و نهی‌کنندگان از منکرو همچنین متولیان ارشاد مردم، باید بیشتر از بی‌حجابی زنان، روی بی‌غیرتی مردان تمرکز کنند و آن را در اولویت قرار دهند.

یکی از انگیزه‌های اصلی بی‌حجابی و پوشیدن لباس‌های نامتعارف و جلف، از سویبانوان شهرت‌طلبی و جلب‌توجه دیگران (مخصوصاً جنس مخالف) است که در غالب موارد ناشی از یک کمبود و نیاز درونی است. درحالی‌که از نظر دین مبین اسلامشهرت یافتن و انگشت‌نما شدن در لباس، مرکب و هر چیزی دیگر در روایات متعدد، مذموم و ناپسند است.

حضرت امام حسین (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند:

«مَنْ لَبِسَ ثَوْباً یُشْهِرُهُ کَساهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ ثَوْباً مِنَ النّارِ؛ هرکس لباس شهرت و انگشت‌نما بپوشد، خداوند او را در روز قیامت لباسی از آتش خواهد پوشاند.»[1]

لذا باید با تقویت ارتباط با خداوند روحمان را از نیازها و کمبودهای کاذب پاک بکنیم تا به صورت شهرت‌طلبی و خودنمایی بروز نکنند.

[1]. کافى: ج 6، ص 445، ح 4.  |